Vervolg safari Etosha

Hello again...

gisteren zeiden we vandaag nog meer foto's op de blog te zetten en eventueel dingen te schrijven die we nog niet genoemd hadden. Nou ja, op de foto's zullen jullie toch nog iets langer moeten wachten. Het internet is hier traaaag. Onvoorstelbaar dat na een uur er nog steeds geen een foto is geupload. Gisteren was het internet duidelijk sneller, want toen konden we in twee uur tijd toch nog 9 foto's erop zetten. Ach ja, Windhoek is een grote stad en we hebben vanmiddag al een aantal internetcafe's gezien. Helaas zijn die op zondag niet open, dus dat wordt (waarschijnlijk) morgen.

We hebben een keer genoemd een vijf daagse wandelsafari te willen doen in Fish River Canyon. Hier zijn we verder niet meer op teruggekomen, dus dat doen we bij deze even. Die wandelsafari hebben we niet gedaan. De canyon was erg mooi maar het landschap zelf leek ons geen 5-daagse wandeling waard. Daar kwam bij dat het ontzettend warm was en je in de canyon nergens echt een schaduwplekje hebt... Pfff dat leek ons geen goed plan. In plaats daarvan hebben we een aantal andere hele leuke dingen gedaan. Zo zijn we naar Luderitz geweest. Een klein havenstadje in het diamantengebied. Vlakbij Luderitz ligt een spookstadje (Kolmanskop). Vroeger woonden hier diamantarbeiders, maar sinds lange tijd is de woestijn bezig haar inhaalslag te doen en het stadje langzaamaan op te slokken. Hierna zijn we via het gehucht Aus gereden om hopelijk de wilde paarden, waarom het bekend staat, te zien. We hebben er welgeteld een gezien!!!

Zoals in een eerder berichtje ook gezegt zijn we naar de Sossusvlei (vallei) geweest. Na deze duinenpartij zijn we naar het stadje Swakopmund gereden. Daar hebben we twee nachten in een backpackers gezeten en daar hebben we ook ons laatste berichtje achtergelaten. Tot aan die van gister natuurlijk. Ook nog even naar Walvisbaai geweest waar we pelikanen en flamingo's hebben gezien. Vervolgens doorgereden naar Brandberg wat beroemd is om The White Lady. Dit is een duizenden jaar oude rotsschildering door de San gemaakt. Ook nog de Vingerklip gezien, een imposante rechte rots die op een vinger lijkt. Nou ja.. met een beetje fantasie natuurlijk. Foto's volgen uiteraard wanneer het internet ons gunstiger gezind is. Daarna het Petrified forrest (versteende bos) bezocht. Dit zijn een hoop versteende boomstukken van zo'n 219 miljoen jaar oud. Ach.. je moet t gezien hebben zeggen ze dan. Vervolgens doorgereden naar de Organpipes (rotsen die lijken op orgelpijpen) en een oude uitgedoofde vulkaan. We gaan gewoon nog even door met dit lijstje. We zijn namelijk ook nog naar Twijfelfontein geweest waar we hele oude rotstekeningen hebben bekeken. Deze tekeningen zijn gemaakt door de San en dienden waarschijnlijk als soort lesboek voor de kinderen. Zelfs een zeehond was afgebeeld en die zie je toch pas zo'n 100 kilometer verderop. De San stonden erom bekend verre reizen te maken voor de jacht.

Toen naar skeleton coast... hmm dat was niet echt een succes. We wilden scheepswrakken en eventueel walvisskeletten zien, maar we vonden niets. Helaas dacht Rob dat de auto een 4x4 wagen was... Doordat de wind zeewaarts stond werden de duinen de weg op geblazen en werd de weg vrijwel onbegaanbaar op sommige plekken. Rob gaf flink gas bij.... maar helaas... de auto zat vast. Even leek het alsof de woestijn ook ons zou opslokken maar na flink graven kwamen we dan toch los. Natuurlijk is ook daar een foto van gemaakt. Aangezien we het warm hadden gekregen van al dat graven besloten we een duik in zee te nemen. Heerlijk in ons ondergoed, niemand die er was om onze zongebruinde lijven te zien. Helaas vanwege de wind en het zand toen maar weer teruggegaan waar we vandaan kwamen. Ons volgende doel was Etosha. Daarover hebben we al geschreven, dus we zijn weer klaar.

We weten niet wanneer iedereen op vakantie gaat en waar naar toe, maar we wilden iedereen wel graag een hele prettige vakantie toewensen. Mochten jullie iets met ons willen delen.... graag!!!

Groetjes van ons

Safari Etosha (The early bird catches the cats!!!)

Hoi allemaal,

op dit moment zijn we in Windhoek en hebben we eindelijk weer internet. Het is wel erg traag, dus we zetten vandaag een aantal foto's op de blog en dan morgen nog een paar. Na de vorige keer dat we een verhaal hebben getypt, hebben we weer veel gezien en gedaan. Hoogtepunt was voor ons de 3-daagse safari in Etosha National Park. We zijn hier met eigen vervoer naar toe gegaan en hebben iedere dag van 's morgens vroeg tot 's avonds laat door het park gereden.

Eerste dag al meteen erg veel gezien, maar de leeuw liet zich nog niet zien en de olifant alleen van een flinke afstand. Na 's avonds met twee andere Nederlanders gepraat te hebben die deze twee wel hadden gezien, wilden wij dat natuurlijk ook. Volgende dag dan ook op tijd eruit en we stonden 's morgens als tweede voor de poort (poort zat nog dicht). Lekker fanatiek dus. Helaas wilde het ons deze dag ook niet lukken om de leeuw te spotten en ook de olifant leek het af te laten weten. In het laatste half uur besloten we bij een waterpoel in de buurt van de camping te wachten. Er stonden op deze plek 4 andere auto's, maar ' helaas' waren er alleen maar vogels te zien. Waarschijnlijk waren wij net te laat en hadden we net een bijzonder dier gemist. We besloten toch te blijven en af te wachten of er nog iets zou op komen dagen. Ondertussen waren er andere auto's achter ons komen staan. Op een gegeven moment gebaarde iemand iets, maar wij begrepen niet wat. We dachten dat ze aan het communiceren waren met de mensen achter ons. Toen ze daarmee door bleef gaan keken we maar even naar achteren wat er aan de hand was en daar stond nog geen halve meter van onze auto een olifant. We schrokken flink en wisten even niet wat te doen. De olifant deed zijn slurf een stukje omhoog en raakte daarmee bijna de achterruit van de auto aan. Wij zaten daar maar met de raampjes open en de motor uit. Gelukkig had de olifant het niet op ons voorzien, maar stonden wij gewoon in zijn pad. Hij moest dan ook om ons heen om deze te kunnen vervolgen. Gelukkig toch nog een olifant gezien die dag en dan ook nog van erg dichtbij, geweldig!

De derde dag opnieuw weer vroeg uit de veren om opnieuw opzoek te gaan naar de leeuwen. De tweede dag hoorden we namelijk van dezelfde Nederlanders dat zij opnieuw leeuwen hadden gezien. Wij werden ondertussen toch wel een beetje jaloers en hoopten toch ook dat we deze dieren te zien zouden krijgen. Dat de vroege vogel de kat vangt en dat driemaal scheepsrecht is, bleek deze dag gelukkig wel! We hadden besloten naar een waterpoel te gaan waar de afgelopen dagen vaker leeuwen waren gespot. Toen we daar echter stonden te kijken, hadden we er niet zo'n goed gevoel over. We besloten dus naar een andere poel te gaan. Op weg daar naar toe stonden er ineens een aantal auto's stil langs de kant van de weg. Duidelijk was dat daar wat gaande was, maar we zagen niet meteen iets. Toen we iets beter keken zagen we een aantal leeuwinnen en jonge leeuwtjes in het gras!!! Wij blij, eindelijk hadden we ze gevonden. Helaas was er geen papa aanwezig, maar ook met de moeders en kinderen waren we erg blij. Al snel kwamen ze in beweging en gingen naar de andere kant van de weg. Ze kwamendaardoor nog een stukje dichterbij.

Hierna helemaal vrolijk en vol goede moed doorgereden naar de poel die we in gedachten hadden. Een mooi uitzicht over de zoutpan hadden we daar en we zagen dat er een aantal beesten onze kant op kwamen. De poel zelf was helemaal verlaten. Inge zat maar een beetje door de verrekijker te kijken toen ze ineens iets katachtigs zag. Van blijdschap verloor ze het beest weer uit het oog en moest ze weer opzoek gaan. Gelukkig weer gevonden en er bleken twee katachtigen te zitten. Blij met onze camera die redelijk in kan zoomen, maakten we een foto van ze. Hieruit konden we halen dat het twee cheetah's waren. Veel geluk gehad al erg vroeg op de ochtend en daar bleef het niet bij. Rest van de dag ook erg veel mooie situaties gezien en veel mooie plaatjes kunnen schieten, waarondertwee olifanten.

Al met al dus een erg geslaagde safari!!Morgenzetten wede rest van de foto's er bij en misschien nog een aanvulling. Op dit moment moeten we namelijk erg snel een verhaal typen, omdat er iemand aan het wachten is!

Tot morgen...

Weg uit Zuid-Afrika, nu in de zandbak Namibie

Hallo allemaal,

alweer even geleden dat we een verhaaltje hebben getypt en veel gezien en gedaan, dus tijd voor een nieuwe. Zoals gepland zitten we op dit moment in Namibie, wat wel iets weg heeft van een enorme zandbak (alleen dan wel een hele mooie). Ontzettend veel zand en stof, maar ook heel uitgestrekt. We zullen een foto toevoegen om een beetje een indruk te geven. We zitten dus in de woestijn, die overigens ontzettend verschillend is per gebied. Om van de ene plaats (dorp... euhh nee soms maar drie huizen, een lodge en een tankstation) naar de ander te komen is soms een hele toer. Er zijnnauwelijks asfaltwegen dus we rijden voornamelijk over gravel. Wij hebben niet zoals de meeste mensen een 4x4, dus dat zijn soms ritjes waar wij en de auto flink door elkaar worden geschud. Wij vinden het geweldig, de auto soms iets minder. Aangezien we een auto van het geweldige merk Tata hebben gehuurd, trilt er hier en daar wel eens wat los. Zo hebben we het klokje moeten repareren, een van de ramen lag er half uit, de achterruitenwisser wist niet (meer) etc. Voor ons alleen maar momenten waarop we erg moeten lachen, echte Afrikaanse kwaliteit zeggen we maar. Gelukkig zijn we goed verzekerd en hebben we toestemming gekregen om met de auto naar Namibie te gaan.

Wat we ook nog even met jullie willen delen is dat we op de verjaardag van Rob nog een cadeautje kregen van de Zuid-Afrikaanse overheid. We werden aangehouden door de politie en we moesten onze papieren laten zien. Volgens de agent was Rob niet in het bezit van het juiste rijbewijs, een internationaal rijbewijs was niet voldoende. Natuurlijk hadden wij al wel in de gaten dat oom agent wat bij wilde verdienen in de baas zijn tijd. Wij haddengelukkigal voor we gingen rijden maatregelen genomen, door maar 200 rand (zo'n 20 euro) in de portomonee te stoppen en de rest veilig weg te stoppen. De agent wilde 1000 rand van ons hebben, want dat was de boete die er voor stond. Hij was echter schappelijk en wilde er speciaal voor ons wel 500 rand van maken. Rob begon te lachen om maar even duidelijk te maken dat wij wel wisten dat hij corrupt was en dat we heel goed wisten dat onze papieren wel in orde waren. Rob moest maar even meekomen naar de auto van de agent en hij zou dan wel laten zien dat hij gelijk had. Helaas kon de beste agent de betreffende papieren niet vinden. Toen vroeg de agent wat we dan wel wilden betalen en Rob gaf aan dat we met 200 randakkoord zouden gaan. De agent ging akkoord en Rob moest het geld zo geven dat niemand het zag. Daar kwamen we dus goed van af en stiekem vonden we het wel leuk dat ons dit overkomen was. Typisch Afrikaanse praktijken, dus dat moet je toch hebben meegemaakt als je zo'n tijd in Afrika zit (tenminste dat vinden wij dan). We hoopten echter ook dat dit speciaal een cadeautje voor Rob zijn verjaardag was en dat het dus niet nog een keer zou gebeuren, dan is het toch jammer van het geld.

Nu weer terug naar Namibie... Het is hier erg mooi en ongelooflijk leeg. We rijden hier belachelijke afstanden (gemiddeld zo'n 400 kilometer per dag) en dan passeren we nauwelijks ander verkeer en dorpjes. Wij houden er wel van en genieten dan ook van Namibie. Overdag is het over het algemeen echt super mooi weer, maar 's avonds koelt het flink af. Gelukkig is het nog niet zo erg als in Upington (onze laatste bestemming in Zuid-Afrika), want daar vroor het 's nachts!!! We vonden het ook al koud in ons tentje en dat klopte dus ook wel. Helaas was het gisterenerg bewolkt en daar baalden we wel een beetje van. We zijn gisteren al om half 5 opgestaan om naar de Sossusvlei te gaan (bekend om de rode duinen) en de zonsopkomst te zien, maar helaasviel het weer dus tegen. Geen mooie plaatjes kunnen schieten van rode duinen tegen een mooie blauwe hemel. Dat vonden we wel even jammer, maar goed genoeg andere mooie dingen enmooie dagen.

Op dit moment zitten we in Swakopmund, vlakbij Walvisbaai. Voor het eerst in dagen weer internet en een hele dag niet in de auto zitten. Even een relaxdagje. Nu dan ook lang genoeg achter internet gezeten en tijd om weer naar buiten te gaan om te genieten van het mooie weer en de mooie omgeving.

Groetjes de zandmannetjes

Hoe is het met ons?

Hallo alweer,

tja.. gratis internet, dat zijn we niet meer gewend. Nu denken jullie natuurlijk dat we niets anders doen dan internetten, maar het valt best mee hoor. We hebben vandaag uitgezocht wat we in de resterende weken willen gaan doen. We zijn er redelijk uit. Morgen vertrekken we met een huurauto uit Jo'burg richting Kimberley. Daar blijven we een dagje om een oude diamantmijn te gaan bezoeken. Daarna verder naar Upington. Daar is niet zoveel bijzonders te doen maar het is redelijk vlakbij de grens. We hebben besloten naar Namibie te gaan om daar (hopelijk) een 5 dagen durende hike te gaan doen. Verder hebben we nog meer plannen maar die hangen af van hoe we er komen en dergelijke.

We krijgen vaak de vraag hoe het met ons gaat. Of we het nog wel uithouden met elkaar enzovoort. Gelukkig kunnen we jullie geruststellen. We houden nog evenveel (zelfs meer) van elkaar en het gaat beter dan ooit. Tuurlijk is Rob wel eens chagerijnig en Inge wel eens moe, maar over het algemeen gaat het erg goed. Aan het begin van onze reis hebben we wel eens onenigheid gehad, maar dat vonden we toch erg zonde van onze tijd en energie. Dus toen maar besloten dit niet meer te doen. En de afgelopen weken gaat dit dus heel goed!!!

Niemand hoeft mij te bellen op mijn verjaardag morgen. Ik neem lekker toch niet op. Sms-jes, reacties op de blog en emails zijn natuurlijk welkom. We hebben de telefoon van Inge bij ons, dus daar zijn we te bereiken.

Zo dat was t weer...

voorlopig horen jullie niets van ons.. misschien na onze hike of misschien na...nou ja... we zien wel

Groetjes van ons

Johannesburg... tja en wat nu?

Hallo allemaal,

zoals de titel al zegt zitten we nu in Johannesburg. Gisteren aangekomen en ons tentje opgezet bij een backpackershostel. Dat je je flink kunt verkijken op wat foto's in een backpackersgids blijkt wel. Volgens de gids (en de foto's) is dit een geweldige plek om te zitten. Nou dat blijkt tegen te vallen, het enige positieve dat we hebben kunnen ontdekken is het gratis internet. Verder is het niet schoon, zijn er bijna geen pannen etc om te gebruiken en is het allemaal erg verouderd. Daar komt nog eens bij dat we overal ver vanaf zitten dus alles moet gedaan worden met de shuttle. We willen hier dus zo snel mogelijk weer weg. Nou is het alleen de vraag waar we dan naartoe gaan. We hebben Zuid-Afrika wel gezien ondertussen. De keuze is nu tussen Mozambique (duiken), Namibie of Botswana. De laatste twee schijnen hele mooie wildparken te hebben, dus dat zou de moeite waard moeten zijn. De volgende vraag is natuurlijk hoe we daar moeten komen. Wederom keuze's die we moeten maken. Gaan we met de Greyhound (grote luxe reisbus) of huren we zelf een auto? Genoeg om nog over na te denken dus. Daarnaast willen we Rob z'n verjaardag morgen graag in een gezellige omgeving vieren waar het ook nog enigszins schoon is... Da's toch niet teveel gevraagd?

Vandaag gaan we dus maar op zoek naar wat we de komende weken willen gaan doen. We hebben nog ongeveer zes weken voor we terugvliegen naar huis, dus op zich nog genoeg tijd. Aan de andere kant zijn de zes weken niet veel als we bedenken hoe snel de afgelopen zes weken voorbij gingen!! Nou ja, we houden jullie natuurlijk op de hoogte over wat we gaan doen enzo.

Groetjes van ons uit Jo'burg!!

Safari

Hallo allemaal,

deze keer een berichtje uit ST. Lucia. Gisteren hebben we een safari gemaakt en we hebben veel gezien:)

Samen met een ander stel hebben we een auto gehuurd en zijn we naar een wildpark gereden. We waren er 's morgens al om 06.00 uur en gingen er twaalf uur later pas weer uit het park. In die tijd veel dieren gezien en meer dan 300 foto's gemaakt. Een heleboel foto's dieverwijderd kunnen worden, maar ook eenheleboel hele mooie. 3 dierenvan de Big Five gespot en nog een heleboel anderen, echt heel erg mooi en cool. Veel dieren ook echt van erg dichtbij gezien, helaas wilden alleen de olifanten niet voor ons poseren. Als wij er aan kwamen in de auto, gingen zij snel achter een bosje staan. Die moeten we ergens anders dus nog even gaan opzoeken, samen met de leeuwen en het luipaard.
Ook nog een gewonde zebra gezien, was kort daarvoor waarschijnlijk aangevallen door leeuwen. De gieren waren al in de buurt aan het wachten, dus dat voorspelde niet zoveel goeds voor de zebra. We hadden hem graag een beetje geholpen, maar de natuur toch zijn gang maar laten gaan. Dat was de wat mindere kant van de safari, maar verder super.

Veel valt er verderniet te vertellen over de safari, kijk maar naar de foto's!!!

Groetjes Rob en Inge

(Verschrikkelijke) mooie dagen!!!

Hallo iedereen,

in de afgelopen vier dagen hebben we een duikcursus gevolgd in Umkomaas. Dit waren verschrikkelijke enmooie dagen!! Umkomaas schijnteen van de top tien duiklocaties ter wereld te zijn, dus daar moesten we een kijkje gaan nemen. We hebben een duikcursus van vier dagen gevolgd waar de eerste dag volledig in het teken stond van studeren. Van technische termen tot handgebaren voor onder water, alles hebben we geleerd. Van 'smorgens vroeg 07.00 tot 17.00 'smiddags naar instructievideo's gekeken, studieboek doorlezen en opdrachten maken...pfff erg vermoeiend. De tweede dag de hele dag (weer van 07.00 tot 17.00) in het oefenbad gelegen in vol duikornaat. Dus wetsuit, bcd (drijfhesje... waaraan je luchtcilinder oa zit), flippers... eeuhh nee dat is een dooie dolfijn volgens de instructeur.. het heten vinnen, goggles.. oh nee ook niet, het heet een masker en een snorkel. In het begin best spannend om onder water te ademen, maar dat wende heel snel. We wilden eigenlijk zo snel mogelijk de zee in. Dus de volgende dag weer om 07.00 aanwezig en naar de zee!! Helaas viel dit vies tegen. Wat een ontzettende rotdag. We werden allebei zo zeeziek als maar kan, en het ontbijt kwam er bij rob dan ook snel uit. Jaja, die rob kortst er wat af deze dagen!! Inge voelde zich niet veel beter, zewas ontzettend misselijk,trilde en had overal tintelingen... ohh wat een feest dat duiken. Maargoed tijdens de duik ging t veel beter, onder water voelde je de zee niet zo deinen. Helaas heel slecht zicht (ong. 3 meter) dus dat was bijna niks. Inge werd door de instructeur aan dr hand vastgehouden want ze vond t best eng. Ze werd meegetrokken naar de bodem (zo'n 10 meter) om daar bij te komen van de eerste schrik. Na een minuut of vijf kon Inge normaal ademen en enigszins genieten van de omgeving daar op de bodem. Na een minuut of 20 gingen we weer richting oppervlakte, om vrijwel meteen weer ziek te worden. Helaas moesten we daarna toch weer duiken om oefeningen te doen en te halen, dus de instructeur was onverbiddelijk. Tuurlijk wilden we zelf ook wel, maar we deden het met gezonde tegenzin!!

De vierde dag was echt wel heel erg mooi. We hadden zeeziekpilletjes geslikt, die hielpen bij rob perfect en bij Inge iets minder. De vierde dag was het aan inge om over te geven. Maar daarna voelde ze zich helemaal top. De derde duik was mooi en wat dieper, zo'n 18 meter. Heel helder water en een zicht van ongeveer 20 meter. Prachtig koraalrif, gekleurde vissen enzovoort. Haaietanden lagen overal in het zand op de bodem, dus die ook meegenomen. Later op de dag de vierde en laatste duik gedaan. Weer naar dezelfde plek en weer heel mooi. Rob heeft een haai gezien... echt heel stoer!! Helaas heeft Inge hem niet gezien, maar Rob dacht er niet aan haar te waarschuwen (dacht dat zij hem ook wel zag). Verder een rog gezien en nog veel meer. Toen we terugkwamen bij de duikschool kregen we ons brevet!! joehoe!!

We zitten nu in Durban. Volgens sommigen een hele gevaarlijke stad.... We blijven hier dan ook maar een nacht. Morgenvroeg met de Baz-bus naar Saint Lucia. Dat schijnt mooi te zijn. Helaas hebben we in de afgelopen dagen geen enkele foto gemaakt. De camera kon niet onder water want daar schijnt ie niet zo van te houden. Helaas dus geen foto's. Zelfs niet van ons in vol duikornaat.

Het wasgoed eindelijk ook eens leuke Nederlanders tegen te komen. Een Nederlandse jongen deed tegelijkertijd met ons de duikcursus en zijn vriendin deed de gevorderde cursus. Samen met hen uit eten geweest en ze hebben ons vandaag naar Durban gebracht. Samen gezellig wezen shoppen in een gigantische shoppingmall.

Trouwens Rob had niet teveel Khosabier gedronken. Tenminste niet zoals jullie denken teveel. Hij had net een slokje van t verkeerde emmertje gehad of het hele bier was gewoon slecht. We hadden er even bij moeten zeggen dat het bier gemaakt wordt in grote plastic tonnen die niet afgedekt zijn. Af en toe wordt er met een stok doorheen geroerd, maar verder staat het er vijf dagen tot er wat alcohol in zit. De vliegen houden er ook welvan, dus ook die nemen wel eens een slokje. Voor ons hygienische Nederlanders heb je dan al vrij snel teveel gedronken. Wij zijn dat niet (meer) gewend. Zo dat is ook rechtgezet. Rob heeft zijn lesje geleerd dat hij niet met 20 andere mensen aan een emmertje bier moet lurken. Hij houdt t voorlopig maar bij een bierflesje dat gebrouwen is in betere omstandigheden,hij zelf openmaakt en in z'n eentje leeg drinkt. Das iets veiliger en gezonder.

Tot snel, hopelijk hebben we dan weer wat foto's.

Groetjes Rob en Inge

Terug in de bewoonde wereld

Molweni!
Kunjani? Bedankt voor al jullie leuke reacties. Leuk om de reacties van Creyf's en van de collega's van inge te lezen. Doe alle collega's en clienten de groeten van ons.

Met ons gaat het goed.. redelijk. Inge voelt zich prima maar rob heeft iets te veel Khosa-bier gedronken, waardoor hij nu zwaar aan de dunne is. Een middag en nacht erg slecht te pas geweest en in bed gelegen maar hij knapt langzaam aan weer op. Wel een hele leuke tijd gehad in the middle of nowhere (Bulungula). Om er alleen al te komen moet je een hele trip afleggen met een 4x4 auto. We zaten met z'n 15en opgepropt in een terreinwagen waar al onze bagage ook nog bij inzat. Bedenk erbij dat we niet over een weg reden maar over rotsblokken, gaten, water enzovoort. Wevlogen echt alle kanten op in die wagen, dus dat begon mooi.Vooral het laatste half uur was echtheftig. Toen we er aankwamen was het al donker, dus konden we weinig zien van de omgeving.We kregen eentweepersoonskamer en zijn vrijwel meteen gaan slapen. We waren beide bekaf.

De volgende ochtend ontwaakten we in het jaar1800 ofzo. Tenminste, voor ons gevoel. De kamer was erg luxe (een tweepersoonsbed in een hutje waar normaal een heel gezin in leeft)en de lodge op zich ook wel.De lodge was de enige in het dorp met stromend water (opgevangen regenwater) en ook bijna de enige met elektriciteit (via zonnepanelen en wind). Naar de wc gaan was ook heerlijk fris aangezien je moest poepen in een groot gat waarin alles werd opgevangen. Na je drol gooide je er twee kopjes zand over en klaar! Plassen ging redelijk hetzelfde alleen moest dit in het voorgedeelte van de pot. Natuurlijk niet doortrekken want dat kost water. Douchen was ook te gek. Ze hebben daar een rocketshower.. jaja een raketdouche!! Stel je een stalen pijp voor waarin onderin een bakje zit. In dit bakje giet je parrafine en dat steek jeaan. Hierdoor werd t water verwarmd en had je ongeveer 7 minuten om te douchen. Door het geluid dat dit veroorzaakte leek het inderdaad net een raket. Bij deze lodge werd gemiddeld 40 liter water per gast per dag verbruikt, terwijl het wereldgemiddelde op 250 liter water per mens per dag ligt. Dat scheelt nogal. Verder werd het verbruikte water opgevangen in een soort spons waarvan de bomen en planten gebruik maken.

We zijn de eerste dag van ons verblijf in de lodge meegeweest met een lokale kruiden/medicijnman. Die wist alles van de kruiden en geneeskrachtige bomen in de omgeving. Op een gegeven moment kwamen we bij een boom waarvan de schors vermalen moest worden en dangekookt in water. Als je dit opdronk en je jezelf ermeezou wassen,dan kon je zonder angst naar de rechter gaan. Hij zou je dan niet kunnen veroordelen voor je daden. De keel van de rechter zou dan dicht zitten zodat hij geen uitspraak kon doen. Toen ons dit werd verteld moesten we toch wel lachen. De kruidenman bleef erg serieus maar zijn tolk moest er ook wel om lachen.

De volgende dag zijn we met een vrouw uit het dorp meegeweest. Zij liet zien wat de dagelijkse bezigheden zijn van vrouwen in een Khosa-dorp. We hebben water gedragen in een emmer op ons hoofd. Natuurlijk werd dit water uit een bron gehaald. De vrouw uit het dorp droeg een veel zwaardere emmer met water dan wij zonder handen op haar hoofd, terwijl wij de emmer vast moesten houden als we m niet wilden laten vallen. Na het water halen gingen we hout sprokkelen in het bos. Ook dit hout werd op onze hoofden teruggedragen naar het huis van de vrouw. Toen was het tijd om de mais te malen. Dit gebeurde met de hand. Er werd wat mais op een grote platte steen gelegd en met een andere steen werd dit vermalen. Dit hebben we allemaal mogen proberen maar het was echt zwaar werk. Ondertussen had de vrouw al een pompoenafgeschraapt en deels in stukken gesneden. Dit ging samen met de gemalen maisin een pot boven het vuur. Na ongeveer 20 minutenpruttelen werd de lunch opgediend. En het smaakte prima.Alleen moest rob aan de linkerkant van het huis zitten met zijn eten en de vrouwen aan de rechterkant. Ditis omdat de mannenveel respect eisen van de vrouwen en dus hun eigen domein willen. Zo mogen getrouwde vrouwen ook niet aan delinkerkant van het huis komen. De mannen mogen uiteraard wel over in het huis komen. Na de lunch zijn we teruggelopen naar de lodge. Onderweg kwamen we langs een groep Khosa-vrouwen die gezellig op de grond zaten. We werden uitgenodigd erbij te komen zitten wat natuurlijk betekende dat we ook mee moesten drinken. Khosa-bier wel te verstaan. Dit is bier gemaakt van mais en smaakt een beetje cider-achtig. Op zich niks mis mee alleen drinkt iedereen zo'n beetje uit dezelfde emmer. Die emmer gaat rond en telkens drinkt iedereen weer een slok. Niet heel erghygienisch dus.

We hadden gehoord dat er een groot feest zou zijn in het dorp de volgende dag. Dit was omdat een groep jongens de inwijding naar het man-worden had doorstaan. Zehadden zich een maand lang in het bos weten te redden door te jagen en te eten wat de natuur hen gaf. Doordat hun inwijding voorbij was werd dit door het gehele dorp gevierd. Wij mochten er ook naartoe dus dat deden we. Ook hier werd weer veel bier gedronken en gingen de emmers bier van mond naar mond. Ergens zat er waarschijnlijk een emmer bij die het op rob gemund had want dezelfde avond werd rob ziek en kreeg hij diarree. Gelukkig is hij er nu weer bijna bovenop.

De dag erop zijn we naar Coffee Bay gegaan. Dat is een klein plaatsje aan zee in de buurt van Mthatha. Daar zijn we twee dagen geweest maar hebben er eigenlijk niet zoveel meegemaakt. Gisteravond kwamen we aan in Umzumbe.Een klein plaatsje in de buurt van Port Shepstone. Hier blijven we waarschijnlijk tot morgenavond om daarna met de Baz-bus naarDurban te gaan. Moeten we nog maar even zienwat wegaan doen.

We hebben voor ons gevoel wel weer genoeg geschreven duswe houden ermee op.

Groetjes vanons.